abelkold676683

p> Późniejsi, po Mojżeszu, prorocy także pouczali swój naród o świętości soboty i o nagrodzie dla tych, którzy cenią dnia Odpocznienia. Pismo Święte wielokrotnie podkreśla zadanie tego dnia eleganckiego i zarządza przestrzegania święta soboty. Ponieważ według karaimskiego prawa religijnego - jak mówili - wszystkie święta a ich obliczenia uzależnione są z nowiem księżyca, jako początkiem miesiąca, to również tenże dzień jest cel dnia uroczystego i świątecznego. W Święto Zgromadzenia (ósmy dzień) odbywa się w kienesie roczne czytanie Pisma Świętego a z niedawna bada się czytanie pierwszego rozdziału Księgi Rodzaju (a to czytanie stałe, bez przerw, permanentne) do tyłu wersetu 3, rozdziału 2. W kolejną najbliższą sobotę czyta się pierwszy oddział Pisma Świętego (Księgi Rodzaju) i dlatego - według zwyczaju dawniej będącego u Karaimów - dzień ten oznaczano także ?Radosną uroczystością Zakonu”. https://podrecznikas.pl/artykul/7054/cele-dydaktyczne-przykady (2, 3) - ?I błogosławił Pan dniowi siódmemu i oddał go, że weń odpoczął od jakiegoś działania swego, które sprawił Bóg, aby uczynił”. Przymierze jest stałe między Mną i synami narodu i znamię wiekuiste, przez sześć dni bowiem uczynił Pan niebo i okolicę, oraz w siódmy od roboty przestał”. W centralny wieczór Wielkanocy, przed uroczystą wieczerzą każdy Karaim obowiązany jest czytać przy stole, w tłu rodziny, rozmawianie o dziejach wyjścia ludu z Egiptu a o znaczeniu samego święta, jak napisane: ?Także będziesz opowiadał synowi twemu dnia onego, mówiąc: Obecne jest to, co mi zrobił Pan, kiedym wyszedł z Egiptu”.</p><p> W obecnym dniu zanoszono Bogu dziękczynienia przy żniwach pszenicy (ofiara ze nowoczesnej mąki pszenicznej. Ofiara ta zwała się ?snopa podnoszenia”, stąd i nazwa niedzieli w tygodniu wielkanocnym. Stąd wynika konieczność poznania nazw dni tygodnia. Z ostatnich świąt trzy - Wielkanoc, Święto Tygodni oraz Święto Namiotów, określają się po karaimsku - Chydż lub Hydż (więc i muzułmańskie hadż, hadżi - o pielgrzymce, jako święcie), i każde trzy łącznie nazywają się ?trzy razy”, dlatego w terminach istnienia świątyni w Jerozolimie podczas tych świąt cały naród (mężczyźni) obowiązany był zjawić się przed ołtarzem Przedwiecznego, by te właściwe dni świętować wspólnie. Stąd święto to wspomina się te (po staropolsku) ?Pięćdziesiątnica”, czyli Zielone Świątki. Święto Namiotów (kar. Chydży Ałaczychlarnyn) - to trzecie święto doroczne. Właśnie do tych trzech ważnych wydarzeń obchodzimy trzy radosne święta doroczne (ücz kurłałar): Wielkanoc (Chydży Tymbyłłarnyn), Święto Tygodni (Chydży Aftałarnyn) i Święto Namiotów (Chydży Ałaczychlarnyn). W nauki karaimskiej świętami są: 1) sobota; 2) dzień nowiu, oraz będące święta doroczne: 3) Kolejny Rok (Jił baszi); 4) Wielkanoc (Chydży Tymbyłłarnyn); 5) Święto Tygodni (Chydży Aftałarnyn); 6) Święto Namiotów (Chydży Ałaczychłarnyn); 7) Święto Trąb (Byrhy kiuniu); 8) Dzień odpuszczenia grzechów (Boszatłych kiuniu).</p><p> Pierwszy i ten dzień Wielkanocy są dniami uroczystymi. Ostatni, siódmy dzień Wielkanocy wymienia się ?Dniem Zgromadzenia”. Pierwszego dnia Wielkanocy czyta się Pismo Święte: Ks. Pismo Święte każe obchodzić to okazja w namiotach, na pamiątkę pobytu narodu, po rozwiązaniu z Egiptu, na pustyni, gdzie stano w namiotach. Święto to zajmowałoby również znaczenia jako święto zbioru owoców i określa się świętem zbioru. U Izajasza (58, 13-4) znajduje się następująca mowę o sobocie ?Jeśli odwrócisz od dnia sobotniego nogę twoją od czynienia woli (zachcianki) twojej w dobę święty mój, a nazwiesz Sobotę rozkoszą (aszaiszłych) i świętem Pańskim chwalebnym, a uczcisz je nie czyniąc spraw twoich, ani nie najdzie wola twoja, żebyś był gadać puste słowa - tedy się będziesz rozkoszował w Człowiekowi i zabiorę cię na wysokości podłogi i nakarmię cię dziedzictwem Jakubowym, ojca twego - tak Usta Pańskie mówiły”. 23, 15-16): ?Liczyć zatem będziecie z pozostałego dnia soboty, któregoście ofiarowali snopek pierwocin, siedem tygodni zupełnych, aż do kolejnego dnia wypełnienia siódmego tygodnia, więc jest pięćdziesiąt dni, a tak ofiarę nową wówczas Panu ofiarujecie”.</p><p> Kolejnego dnia po sobocie w tygodniu wielkanocnym, tzn. w niedzielę - pierwszego dnia tygodnia, produkowano w Jerozolimie ofiarę snopów, pierwocin, pierwszego, dopiero dojrzałego jęczmienia. Święto Tygodni (kar. Chydży Aftałarnyn), obchodzone 50-tego dnia od pierwszego dnia tygodnia (tzn. niedzieli) w tygodniu wielkanocnym. Od dnia ?podnoszenia snopa” liczono siedem siódemnic, siedem razy siedem, czyli siedem tygodni, a wtedy 49 dni, a dnia 50-tego obchodzono Święto Tygodni (kar. To stanowienie, kończące się uroczyście (kapłan czyta poszczególne wersety, zaś ogół wiernych kolejno je udaje), wymienia się po karaimsku San (Liczba) i żyje do 50-tego dnia, jak napisano (Kpł. Plus tegoż dnia, którego dają snopek, będzie zabit baranek niepokalany roczny na całopalenie Panu. Chleba i prażma , ani krup nie będziecie jadać ze zboża, aż do dnia, którego ofiarujecie spośród niego Bogu waszemu. Poczynając z dnia następnego po sobocie wielkanocnej (tzn. od niedzieli) Karaimi zwykli każdy dzień mieć podczas porannej modlitwy w ruchu kolejno następujących 49 dni, aż do ?Pięćdziesiątnicy”, wymieniając codziennie kolejny numer dnia.</p><img width="470" src="https://cloud6k.edupage.org/cloud?z:Ue%2F3JWq%2F%2BLyXc1lFtk6LGfGQoTYvlMJJLiQfwyV4xGICwKhLyFzuxOJOmJ6FZWsi"><p> Np. w początkową sobotę po dniu ?podnoszenia snopa” czyta się ?Obecnie jest siódmy dzień siódemki (tzn. tygodnia) ważnego z siedmiu tygodni. Sześć dni będziesz jadł przaśniki, i w dobę siódmy zebranie Panu Bogu twemu, roboty działać nie będziesz” (Pwt. Czwarte przykazanie, kiedy już podano wyżej każe święcić dzień sobotni. ?Plus będzie, jeśli mnie słuchać będziecie, mówi Pan, jeśli święcić będziecie dzień sobotni, by weń nie czynili żadnej roboty, wchodzić będą bramami miasta tego pracodawcy i książęta spoczywający na stolicy Dawidowej”. Powiedziano bowiem: ?I nazwiecie ten dzień przechwalebny i najogromniejszy, żadnej roboty służebnej weń robić nie będziecie, Ustawa wieczna będzie we całych pomieszczeniach oraz stylach waszych”. Przykazanie jest trwałe w rodzajach i wszech mieszkaniach waszych”. Wyjścia (32, 13): ?Mów synom narodu i rzeczesz do nich: Patrzcie, abyście strzegli dnia sobotniego, bo znamieniem jest między Mną i między wami w modelach waszych, abyście wiedzieli, żem ja Pan, który was poświęcam”. 23,10-14): ?Mów synom narodu i powiesz do nich: Gdy wnijdziecie do ziemi, którą ja wam dam, i pożniecie zboże, przyniesiecie snop kłosów pierwociny żniwa waszego do kapłana, który podniesie snopek przed Panem, aby przyjemny był za was, drugiego dnia Sabatu, i poświęci go.</p>